АДЫГЭБЗЭ (КЪЭБЭРДЕЙ-ШЭРДЖЭСЫБЗЭ)

ПСАЛЪЭ ЛЪЭПКЪЫГЪУЭ: ЩЫӀЭЦӀЭ

ЭТИМОЛОГИЕ

КЪЭПСЭЛЪЫКӀЭ

  • IPA [dɐ'wɐʁʷ]

ПСАЛЪЭ ЛЪАБЖЬЭ

  • [дау] + э + [гъу]

СКЛОНЕНЭ

Закъуэ бжыгъэ Куэд бжыгъэ
Мыбелджылы Белджылы Мыбелджылы Белджылы
Именительнэ: дауэгъу дауэгъур -- дауэгъухэр
Эргативнэ: дауэгъу дауэгъум -- дауэгъухэм
Послеложнэ: дауэгъукӀэ дауэгъумкӀэ дауэгъухэкӀэ дауэгъухэмкӀэ
Обстоятельственнэ: дауэгъуу дауэгъурауэ дауэгъухэу дауэгъухэрауэ

МЫХЬЭНЭ

  1. ДауэнкӀэ пэщӀэщӀэгъу.
  2. СудкӀэ узыгъэкъуаншэ.

ЩАПХЪЭХЭР

  • Узыщыгугъыр уи дауэгъущ. Псалъэжьхэр

ПСАЛЪЭ ЗЭПХАХЭР

  • ЩӀалэм дауэгъу къыхуэхъуар игъэкӀуэтыгъуей хъунут.
  • Суд зытращӀыхьым и дауэгъур къэпсэлъащ.

НЭГЪУЭЩӀЫБЗЭКӀЭ ЗЭДЗЭКӀАХЭР

ИНДЖЫЛЫБЗЭ
  • дауэгъу: 1. opponent in a dispute or argument 2. plaintiff
  • ЩӀалэм дауэгъу къыхуэхъуар игъэкӀуэтыгъуей хъунут: it became obvious that the young man's opponent (the plaintiff) would be unyielding.
  • Суд зытращӀыхьым и дауэгъур къэпсэлъащ: The defendant's opponent began to speak (to give evidence)
УРЫСЫБЗЭ
  • дауэгъу: 1. соперник в споре 2. истец
  • ЩӀалэм дауэгъу къыхуэхъуар игъэкӀуэтыгъуей хъунут: стало очевидным, что оппонент (истец) мальчика будет неуступчив.
  • Суд зытращӀыхьым и дауэгъур къэпсэлъащ: Оппонент подсудимого начал говорить (давать показания)

БИБЛИОГРАФИЕ

Библиографием еплъын